Het is half januari en de lucht is al dagenlang grijs. De reis naar het Noorden van Friesland is dan ook deels ‘in nevelen gehuld’. Boven Dokkum wordt het plots weer wat lichter en is het erf van de maatschap Van der Galiën – Liezenga gelukkig goed te vinden. Jelle van der Galiën loodst zijn bezoek meteen naar de warme kantine waar hij twee koppen koffie inschenkt. ,,Het sorteerwerk hebben we hier alweer grotendeels achter de rug. We telen hoofdzakelijk Spunta’s die al vroeg voor export weg moeten. Vanaf januari hebben we tijd voor onderhoud en richten we ons alvast op het nieuwe seizoen’’, vertelt de akkerbouwer, die samen met zijn vrouw Ellen en zoon Marten het bedrijf runt. 

Terugblikkend op 2021 is de akkerbouwer ‘redelijk tevreden’ over de afloop, al is het seizoen helaas niet helemaal zonder ongelukken verlopen. ,,Op twee pootgoedpercelen hebben we al vroeg in het voorjaar waterschade opgelopen, waardoor we opgeteld zo’n 3 hectare zijn kwijtgeraakt. De gemiddelde opbrengst was daardoor met iets meer dan 30 ton wat aan de magere kant; normaal halen we de 35 ton wel. Daar tegenover staat dat de kwaliteit ronduit goed is. Op één hectare na is alles binnen de klasse gebleven en ook met sorteren hebben we maar weinig werk gehad.’’

Dat de poters dit seizoen bijzonder schoon de zak in zijn gegaan, is voor het bedrijf zeker geen ‘normale gang van zaken’. Vooral schurft vormt elk jaar weer een flinke bedreiging. Van der Galiën vertelt dat de lichte kleigrond rondom het bedrijf van nature behoorlijk schurftgevoelig is. Daar komt bij dat er elk jaar wel enkele hectares worden geruild met veehouders – en dat er dus pootgoed op gescheurd grasland komt te staan. ,,Daar groeien de poters weliswaar geweldig goed op, maar je weet ook vrijwel zeker dat je met schurft te maken krijgt’’, zo geeft hij het dilemma aan.

Een belangrijke troef tegen schurft is de inzet van het schurftresistente ras Fabula. ,,Die poten we vrijwel altijd op voormalig grasland.’’ Daarnaast bemest de akkerbouwer z’n aardappelen met zwavelzure ammoniak. Dat gebeurt meestal tijdens de tweede rugopbouw, zo rond half mei (rondom de knolzetting). Hiermee wordt niet alleen de stikstofbehoefte grotendeels afgedekt, maar wordt ook de zuurgraad van de grond wat verlaagd, waardoor schurft zich minder snel kan ontwikkelen.

Nog een extra wapen tegen schurft is de inzet van Serenade. Van der Galiën vertelt dit biologisch middel al een aantal jaren toe te passen als veurbehandeling tijdens het poten. Met name op gescheurd grasland kan Serenade een belangrijk verschil maken in de strijd tegen schurft, zo is zijn overtuiging. ,,Ik zie het gewoon terug in de kwaliteit van de poters. Sinds we Serenade toepassen hebben we gewoon minder schurft’’, zo benadrukt hij nog maar eens. De akkerbouwer erkent dat zaken als de rassenkeuze en jaarinvloeden een veel grotere invloed hebben op het voorkomen van schurft, maar dan nóg kan Serenade volgens hem ‘een extra handje helpen’. ,,Uiteindelijk kijk je naar het rendement van de teelt en dat wordt bij ons sterk bepaald door schurft. Alle beetjes die helpen om schurft te voorkomen leveren hoe dan ook geld op.’’

Ook heeft Van der Galiën de indruk dat de inzet van Serenade voor een betere sortering zorgt – een effect dat ook al eerder in proeven is waargenomen. ,,Dan hebben we het niet over een hele knol meer in de goede maat, maar misschien wel over een halve. En ook hier geldt weer: elk extraatje op dit vlak is winst’’, zo besluit hij.