,,Vaak begint het met wat geel verkleuring langs de perceelsranden. De eerste gedachte bij telers is dan vaak: stikstof- of magnesiumgebrek. Maar wanneer de plek zich uitbreidt en het gewas langzaam afsterft, dan weten ze dat er wat anders aan de hand is en wordt er een adviseur bij geroepen. Doorgaans is het dan te laat om nog in te grijpen.'' Hellen Lensing schetst in een paar zinnen hoe de bonenspintmijt zich de afgelopen jaren bij veel zetmeelaardappeltelers heeft gemanifesteerd. Maar, na drie droge jaren met her en der behoorlijk wat schade zijn telers scherper en ook alerter geworden op dit minuscuul kleine beestje, zo merkt de adviseur. ,,Vooral op bedrijven waar het flink geld heeft gekost is er meer aandacht voor bonenspintmijt en wordt de bestrijding serieus genomen.''

Bonenspintmijt treedt vooral op bij droog en warm weer. Het optimum ligt ergens tussen de 24 en 29° C, gecombineerd met een lage luchtvochtigheid. ,,Hoe meer de weersomstandigheden hieraan voldoen, hoe meer eieren de mijt produceert en ook hoe meer cycli er per seizoen plaatsvinden. Bovendien komen er bij hogere temperaturen relatief meer vrouwtjes dan mannetjes uit, waardoor de vermeerdering nog sneller omhoog schiet'', zo weet Lensing. Onder ideale omstandigheden kan het beestje – dat ongeveer een halve millimeter groot is –  tot 300 eieren per dag produceren, wat vervolgens tot een ware 'explosie' van mijten kan leiden. Met name in perceelsranden met veel waardplanten, zoals brandnetel, bijvoet en braam, krijgt de bonenspintmijt alle kans om zich schuil te houden en bij warm weer toe te slaan.

Behalve het weer, speelt ook het aardappelras een grote rol bij aantastingen door bonenspintmijt, zo is de afgelopen jaren gebleken. Zo staat Saprodi te boek als zeer gevoelig en lijken ook Altus en Aveka gevoeliger dan gemiddeld. Een waarschijnlijke oorzaak is dat deze rassen tamelijk zachte bladeren hebben met bovendien minder beharing aan de onderkant tussen de nerven. De bonenspintmijt kan daardoor makkelijker in het blad prikken. Lensing benadrukt de verschillen tussen rassen geen 'harde wetenschap' zijn en vooralsnog berusten op ervaringen uit de praktijk. ,,Niettemin zijn de verschillen zo duidelijk dat we er rekening mee houden in onze advisering'', aldus de adviseur.

Om de bestrijding van bonenspintmijt zo duurzaam mogelijk uit te voeren, haalt Lensing allereerst de preventieve, niet-chemische mogelijkheden aan. Dit begint wat haar betreft met een kritische blik op de akkerranden en slootkanten; hoe schoner die zijn, hoe minder kansen voor de bonenspintmijt. Wanneer er akkerrandmengsels worden ingezaaid is het raadzaam om een mengsel te kiezen met zo min mogelijk waardplanten en zoveel mogelijk plantensoorten die natuurlijke vijanden zoals gaasvliegen en roofmijten aantrekken. ,,Hiermee kun je de beginpopulatie van bonenspintmijt onderdrukken, waardoor je de vermeerdering kunt vertragen. Het werkt dus ondersteunend, maar is niet genoeg om schade in het gewas te voorkomen'', zo benadrukt zij.

Hoewel met het uitzetten van roofmijt een goede start kan worden gemaakt, kan een chemische bestrijding (na de bloei) ook nodig zijn om bonenspintmijt onder controle te houden. Het meest effectieve middel daarvoor is Batavia (+ olie) in een dosering van 0,75 liter per hectare. Omdat Batavia de meeste werking heeft op de larven en nimfen, is het belangrijk dat de eerste bespuiting zo vroeg mogelijk wordt uitgevoerd. Dat wil zeggen: zodra de allereerste tekenen van bonenspintmijt zich aandienen. ,,Regelmatig monitoren – met een loep – is daarom belangrijk! Hoe eerder de bespuiting plaatsvindt, hoe kleiner dan kans dat aantastingen uit de hand lopen'', aldus Lensing.