,,Je ziet dat de tarwe hier toch wel iets heeft geleden van het koude en grillige weer van de afgelopen weken. Het gewas oogt nu (20 april, red.) nog steeds wat gelig, terwijl er normaal rond deze tijd een frisgroene kleur op staat'', zegt Pieter van der Burg terwijl hij door zijn wintertarwe loopt. De akkerbouwer zaaide zijn tarwe al vroeg, in de laatste twee weken van september en de eerste week van oktober. De tarwe die rond 1 oktober is gezaaid staat er nu het mooiste op, vindt hij. ,,Die is precies in het goede stadium de winter in gegaan.'' Hoewel er op enkele plekken sprake is van wat water- en muizenschade, ziet hij het groeiseizoen met vertrouwen tegemoet. ,,Vorig jaar waren we hier wat minder bedeeld met de opbrengst. Maar als ik zie wat er nu staat, dan moet het meerjarig gemiddelde van 9,5 ton toch wel mogelijk zijn.''

Ook de onkruidbestrijding in de tarwe is goed verlopen. Na een najaarstoepassing met Herold is er eind maart nog een keer met Atlantis Star (op kleigrond) en Cossack Star (op overgangsgrond) gespoten. ,,Het lijkt erop dat we duist en ook ander onkruid redelijk goed onder controle hebben gekregen. Misschien moeten op een enkel stuk nog een keer met MCPA aan de slag, maar dan hebben we het denk ik ook redelijk goed schoon.'', vertelt Van der Burg. Van resistente duist heeft hij vooralsnog weinig last, waardoor hij met het huidige pakket onkruidmiddelen nog goed overweg kan. Op één perceel met wat meer duist rouleert hij bewust met veldbonen, suikerbieten, wintergerst en suikerbieten of koolzaad – teelten die ook in zijn bouwplan zitten. ,,In deze gewassen kun je duist behoorlijk ver terugdringen, waardoor je in het vierde jaar weer prima tarwe kunt telen'', aldus de akkerbouwer.

Voor wat betreft de ziektedruk is het op dit moment ook nog behoorlijk rustig, merkt Van der Burg. Hoewel Septoria her en der de kop opsteekt, ziet de akkerbouwer er voorlopig nog geen groot gevaar in. ,,Ik ben niet zo van het snelle spuiten tegen ziekten; ik durf wel wat risico's te nemen'', zegt hij met een brede lach. Om 'zuinig' te kunnen spuiten, kiest hij allereerst voor rassen met een goede ziekteresistentie, zoals Calgary, WPB Informer en KWS Talent. Daarnaast zit de wintertarwe in een rotatie met veldbonen of suikerbieten, waardoor er eens in de drie jaar een ander gewas dan tarwe staat. ,,Daarmee leg ik al een aardige basis voor gezonde gewassen'', vindt de akkerbouwer.

Als het even kan slaat Van der Burg de T1-bespuiting over. ,,Zeker bij droog weer durf ik het wel aan om een tijdje te wachten. Zodra het vlaggenblad er dan uit is, zet ik er meteen een volle T2-bespuiting op, gevolgd door een T3- bespuiting met Prosaro'', zo legt hij zijn strategie uit. Is er vanwege een hoge ziektedruk toch een T1-bespuiting nodig, dan probeert hij wat te bezuinigen op de T2-bespuiting om vervolgens op tijd een T3-bespuiting met Prosaro uit te voeren. Van der Burg erkent dat deze 'flexibele' manier van werken misschien wat minder standaard is, maar dat er zo wel heel gericht tegen ziekten wordt gespoten – alleen wanneer dat echt nodig is. Ook qua kosten pakt deze strategie doorgaans iets gunstiger uit, onder andere omdat een T3-bespuiting met Prosaro relatief goedkoop is, zo heeft de akkerbouwer ervaren. Nog een reden om vrijwel standaard in te zetten op een T3 met Prosaro is de zekerheid van een goed beschermd gewas tot aan de oogst. En dat is extra van belang omdat hij alle tarwe gebruikt als voer voor zijn 70.000 vleeskuikens. ,,Ik zal niet beweren dat een T3-bespuiting noodzakelijk is om kwaliteitstarwe telen, maar biedt het wel extra zekerheid dat de korrels vrij zijn van schadelijke schimmels.'', zo besluit hij.