Waarom zijn jullie uien gaan telen? Bij deze vraag kijken de broers Robert en Henk elkaar even aan. Dan zegt Robert: ,,Misschien wel omdat we al een paar jaar zien dat 't in deze regio prima gaat. Toen we twee jaar geleden onze buren uien zagen laden, dachten we allebei: dat gaat toch wel heel erg mooi! Daar kwam bij dat de tarweprijs toen lang niet zo hoog was als nu – en de uienteelt dus best aanlokkelijk was.'' Henk vult aan dat ze voor de uienteelt ook nauwelijks extra investeringen hoefden te doen. Alle benodigde machines zijn er al er vanwege hun hoofdtak, de pootgoedteelt. ,,Al die zaken samen hebben ons denk ik over de streep getrokken om het maar eens te proberen.''

Het eerste teeltjaar is bepaald niet zonder slag of stoot verlopen, zo blikken de broers Sloots terug. ,,Door kou en droogte kwam het gewas maar heel langzaam op gang. Dat kwam deels doordat de uien op kaal aardappelland stonden, waar we alleen gewoeld en gekopegd hadden. Hoewel het zaaibed nog best goed was, warmde de grond erg laat op en was de opkomst ronduit wisselvallig'', zo vertelt Robert. Broer Henk vult aan dat het uienperceel 'toevallig' ook tamelijk dicht aan de Waddendijk lag, waar de lucht doorgaans wat kouder is dan verder landinwaarts. ,,Ook dat heeft de ontwikkeling weer net iets meer vertraagd.'' Door de wisselvallige stand – met ook wat tweewassigheid tot gevolg, was de onkruidbestrijding extra lastig. Bovendien stak er vanwege de zachte winter veel aardappelopslag de kop op. .,,We hebben vier keer moeten stippen om het gewas een beetje schoon te krijgen; dat was toch wel een flinke tegenvaller'', aldus Henk.

Uiteindelijk viel de oogst met 48 tot 50 ton per hectare – met daarin flink wat dikhalzen – behoorlijk tegen. ,,70 ton moet hier eigenlijk goed mogelijk zijn, zo weten we van collega's die al wat langer uien telen. Je kunt dus wel zeggen dat we het nodige lesgeld hebben betaald'', zo erkent Robert. Dat de uien uiteindelijk voor 19 cent (in december) zijn afgeleverd, maakt het seizoen nog enigszins goed, zo vinden de broers.

Dit jaar is de start aanmerkelijk beter, zo blijkt tijdens een kort rondje over het land. Begin mei staan de plantjes op doorbreken en de opkomst lijkt mooi egaal te worden. ,,We hebben de uien op 16 april gezaaid. Dat is misschien iets aan de latere kant, maar daar hebben we achteraf zeker geen spijt van. Op de vroeger gezaaide percelen zie je nu wat korstvorming door droogte. Daar hebben we hier geen last van'', aldus Robert. Ook de onkruidbestrijding zal met een egale opkomst heel wat gemakkelijk verlopen dan vorig jaar, zo verwacht hij. En met tarwe als voorvrucht en een aantal vorstdagen in de winter, zal aardappelopslag dit seizoen ook geen groot thema zijn.

Hoewel het gewas nog meerdere maanden voor de boeg heeft, hopen de broers dat ze dit jaar op tijd kunnen rooien – liefst eind augustus of begin september. De uienoogst valt dan wel deels samen met de pootaardappeloogst, maar dat is altijd beter dan het 'modderen' van afgelopen seizoen..,,Vorig jaar wilden de uien absoluut niet strijken en hebben we ze pas op 10 oktober door de loonwerker laten rooien en een week later opgeladen met onze eigen zelfrijder. Omdat er tussen het rooien en laden ook nog weer een bui viel, hebben we aardig lopen modderen. Dat willen we dit jaar hoe dan ook voorkomen'', aldus Henk.

Voor de opslag van de uien hebben de broers twee cellen van elk 250 ton beschikbaar. ,,Met 7,5 hectare uien maal een opbrengst van 70 ton zou dat ongeveer moeten passen'', rekent Robert voor. Een verkoopstrategie van de vrije geteelde uien hebben de broers (nog) niet..,,Eerst maar eens zien dát we de cellen vol krijgen; dan doen we het al beter dan vorig jaar'', zegt Henk.

Tot slot de vraag: is de uienteelt een blijvertje op hun bedrijf? Wederom kijken de broers elkaar aan. Dan zegt Robert: ,,Die vraag durf ik nu nog niet te beantwoorden. We hebben ervaren dat de teelt niet vanzelf gaat en dat je er bovenop moet zitten. Ik wil nu eerst zien wat we komende herfst in schuur hebben liggen. Misschien hebben we dan ook het antwoord.''