Melanaphis pyaria
Fruitteelt
Herkenning
Het voorhoofd wordt gekenmerkt door zwak ontwikkelde voorhoofdsknobbels. De langwerpige ongevleugelde levendbarende vrouwtjes hebben antennen die uit zes leden bestaan en langer zijn dan helft van het lichaam. De kleur van deze bladluis op peer is donkerbruin. De sifonen en de cauda zijn zwart en het lichaam is licht bedekt met een donker poeder. Afhankelijk van de soort van de gekoloniseerde secundaire waardplant zijn de bladluizen roodachtig violet of geelachtig.
Ongevleugelde vrouwtjes op peer hebben een groot gepigmenteerd gebied op de rug van het achterlijf. Deze bestaat uit een grote vlek op de rug en twee onregelmatige dwarsbalken vooraan en kleine vlekken aan de rand. Gevleugelde vrouwtjes hebben donkere vlekken of dwarsbalken voor de sifonen.
Levenswijze
De zwarte perenluis overwintert als eitje op de peer. De eitjes komen uit in het voorjaar en ontwikkelen zich tot ongevleugelde vormen (stammoeders). Gevleugelde migranten vliegen uiterlijk aan het begin van de zomer naar een secundaire waardplant waar zij zich gedurende de rest van het seizoen parthenogenetisch vermeerderen. In de herfst worden er gevleugelde mannetjes en gynopare individuen voortgebracht. Uit deze laatste komen, na terugkeer op de primaire waardplant, de geslachtelijk voortplantende ovipare vrouwtjes voort.
Schade
De zuigactiviteit van de zwarte perenluis veroorzaakt in het voorjaar een onregelmatig overdwarse krulling van het blad of bladrol op de primaire waardplant. De aangetaste bladeren vergelen.