Fusarium spp.
Aardappelen
Droogrot wordt het rot genoemd dat door Fusarium-soorten wordt veroorzaakt. Droogrot is een droog, of althans weinig tot niet vochtig rot. Dat wil overigens niet zeggen dat alle rot van dit type door Fusarium-soorten wordt veroorzaakt. Ook Phytophthora infestans en diverse Phoma-soorten, virussen, aaltjes en insecten veroorzaken droog rot. Dit rot wordt echter niet als 'droogrot' aangeduid, ondanks het feit dat het er op het oog moeilijk van is te onderscheiden. In Noordwest Europa worden de volgende soorten onderscheiden: Fusarium avenaceum, F. coeruleum, F. oxysporum en F. sulphureum.
Droogrot wordt vooral veroorzaakt door F. sulphureum en F. coeruleum. In Nederland komt droogrot door F. oxysporum relatief weinig voor. In zetmeelaardappelen geteeld op zandgrond wordt vaak F. avenaceum aangetroffen. Er zijn duidelijke rasverschillen, waarbij een aardappelras resistent kan zijn tegen één van de droogrotveroorzakers maar vatbaar voor de andere.
Schade kan aanzienlijk zijn door indirecte verliezen en indirect door de noodzaak partijen opnieuw te sorteren en door behandelingskosten. Door verwondingen bij het rooien, het inschuren, het verwerken en het afkiemen ontstaan invalspoorten voor Fusarium.
Aantastingsbeeld
Na het uitpoten kan te velde droogrot optreden. Kort na het poten kunnen in geïnfecteerde moederknollen droogrot veroorzakende organismen zich verder ontwikkelen, waardoor de moederknol voortijdig vergaat. Dit resulteert in een slechte opkomst en een holle stand van het gewas. In een later stadium tonen planten die toch tot ontwikkeling zijn gekomen verwelkingsverschijnselen. Kenmerkend voor droogrot is de aanwezigheid van concentrische rimpels van de schil op de zich uitbreidende aantasting.