Ramularia beticola
Ramularia bladvlekkenziekte, Ramularia collo-cygni
Ziektebeeld
Als symptomen worden grijze tot bruinachtige vlekken, gedeeltelijk met donkere rand, op de bladschijven gevormd. Deze vlekken zijn meestal groter, lichter en onregelmatiger dan de symptomen van aantasting door Cercospora. De ziekteverwekker kan geïdentificeerd worden aan de hand van de bundels witte sporendragers, die uit de huidmondjes naar buiten komen. Bij sterke aantasting vloeien de vlekken in elkaar over, scheuren de bladeren in en verdorren; de plant reageert bij vroege aantasting met veelvuldig uitlopen van nieuwe bladeren.
Relevantie
De ziekteverwekker treedt in alle teeltgebieden op, vooral in vochtige en koele gebieden en jaren. De economische schade kan regionaal, vooral bij gelijktijdig optreden van meeldauw, sterk oplopen. Bij vroege aantasting en het veelvuldig uitlopen van nieuwe bladeren ontstaan aanzienlijke verliezen wat betreft bietenopbrengst en suikergehalte. De biet blijft kleiner en ontwikkelt een hogere bietenkop. Wanneer zaadbieten sterk worden aangetast, leidt dat tot vermindering van de zaadopbrengst.
Ramularia collo-cygni
Granen, gerst
Ziektebeeld
Vanaf de aarvorming verschijnen op de gerstebladeren kleine, chocoladebruine vlekken, die door de ziekteverwekker Ramularia collo-cygni veroorzaakt worden. De 1-2 mm grote vlekken worden zijdelings door de bladnerven begrensd en meestal door een gele hof omgeven. Bij sterke aantasting kleurt het gebladerte door het grote aantal bladvlekken bruin. De bladeren, kafjes en kafnaalden behouden echter hun gespikkelde uiterlijk. Bij een minimaal 20-voudige vergroting zijn op de onderzijde van de bladeren in de buurt van de bladvlekken de in rijen gerangschikte, witte bosjes sporendragers van de schimmel te zien.
Relevantie
Verspreiding van Ramularia wordt door verzwakt plantenweefsel bevorderd. Er wordt verondersteld, dat de ziekteverwekker zich ofwel als gevolg van fysiologische bladvlekken ontwikkelt of ook intacte groene plantendelen kan aantasten. Recente studies hebben aangetoond dat de schimmel toxine produceert en bij lichtinval zuurstofradicalen vormt, die uiteindelijk tot necrose leiden.