,,Wij merken steeds meer dat de Polen uitgekeken raken op het werk in de fruitteelt. Het wordt daarom steeds moeilijk om personeel te krijgen'', zegt Rob. ,,Personeel  krijg je misschien nog wel, maar goed personeel, dat wordt écht een uitdaging'', vult Sander aan. Hij ziet her en der Roemenen en Bulgaren opduiken, ,,maar ook die  zullen op termijn ander werk zoeken'', zo verwacht hij. Belangrijk volgens hem is om de Poolse werknemers met zo goed mogelijke voorzieningen zo lang mogelijk vast  te houden. ,,En daarbij denk ik niet alleen aan huisvesting of allerlei zaken die het werk lichter maken, maar ook aan extraatjes zoals een plukfeest of een  tafeltennistoernooi. Het is belangrijk om te laten merken dat je je medewerkers echt waardeert.'' Quincy vult aan dat een gelijkwaardige omgang daarbij belangrijk is en  hij poneert de stelling dat de jonge generatie fruittelers daar beter in is dan de oudere generatie. ,,Mee eens'', zegt Wilbert, ,,Ik denk dat wij wat socialer op dit vlak zijn  dan onze ouders. En dat is niet gek, want zij hebben hun boomgaarden een groot deel van hun leven zélf gesnoeid. Zij verlangen - meer dan wij - dat werknemers dezelfde inzet en precisie hebben voor dit werk als zijzelf. Wij kijken daar denk ik net iets 'losser' tegenaan.''

Nog een punt waar de ondernemers met enige zorg naar kijken is het steeds dunner wordende pakket gewasbeschermingsmiddelen. ,,Op dit moment redden we het nog wel om alle ziekten en plagen buiten de deur te houden, maar er vallen steeds meer middelen weg waardoor het wel steeds moeilijker wordt'', zegt Sander. Quincy  voegt toe dat fruittelers worden afgerekend op kwaliteit, ,,en daarvoor kunnen we op dit moment gewoon niet zonder chemie.'' De introductie van groene middelen vinden ze alle vier een goede zaak, maar ze merken dat deze nog lang geen vervanger zijn voor chemische middelen. ,,Dus geef de sector alsjeblieft een beetje de tijd  om over te schakelen en stel geen eisen die we met goed fatsoen niet of nauwelijks kunnen halen.''

De avond is al een flink eind gevorderd als de slotvraag op tafel komt: hoe zien jullie de toekomst tegemoet? Ook nu is er opnieuw een eensluidend antwoord: zonder meer positief. Sander: ,,Natuurlijk zijn er jaren geweest waarin in me afvroeg waarom ik dit vak gekozen heb, maar in het algemeen - en zeker na een goed jaar als dit - kan ik zeggen: dit is het mooiste werk wat er is.'' Quincy geeft aan dat het belangrijk is om een groep positieve mensen om je heen te verzamelen, een groep die
vooruit wil. ,,Jonge ondernemers denken minder in 'ja-maar' en meer in 'niet zeuren maar gas geven'. Ik denk dat ik daarmee voor iedereen hier
aan tafel spreek: wij willen vooruit!''