Afrikaanse boeren hebben gewasbescherming nodig

Door oorlog in Oekraïne dreigt een voedselcrisis voor delen van Afrika en het Midden-Oosten, die sterk afhankelijk zijn van graanimport uit Oekraïne en Rusland. Voor de korte termijn moet ervoor gezorgd worden dat het transport van graan weer op gang komt. Voor de lange(re) termijn moet de capaciteit om voedsel te produceren in Afrika en het Midden-Oosten worden opgebouwd.

 

 

In belangrijke exportgebieden zijn de mogelijkheden meer te produceren beperkt. Dat geldt voor Europa maar ook voor bijvoorbeeld Brazilië, waar de opbrengsten dicht bij het huidige agronomisch, realistische haalbare zitten en uitbreiding van het landbouwareaal niet wenselijk is. In veel gebieden die nu getroffen dreigen te worden door graantekorten is het verschil tussen deze actuele en realistisch haalbare opbrengst nog relatief groot; in Afrika beneden de Sahara bijvoorbeeld is dit verschil vaak meer dan 50 procent.

 

In deze gebieden kan de opbrengst verhoogd worden zonder dat het areaal uitgebreid hoeft te worden. Dat is echter niet wat het afgelopen decennium is gebeurd; gemiddeld is het landbouwareaal ongeveer verdubbeld, terwijl de productiviteit gemiddeld met circa 25 procent is toegenomen. De toename in productie is dus voornamelijk gerealiseerd door nieuwe gronden in gebruik te nemen en veel minder door verbeterde landbouwpraktijken.

 

Deze verbeterde landbouwpraktijken bestaan uit kennis en verbeterde inputs zoals zaad, (biologische en minerale) meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen. Deze praktijken zijn bij ons soms omstreden, maar vaak de redding van boerengemeenschappen. Jaarlijkse gaat gemiddeld 40 procent van de oogsten verloren door plagen en ziekten en zijn boeren naarstig op zoek naar oplossingen.

 

Ziekten en plagen zijn van alle tijden en zijn zeker niet iets exclusiefs voor de moderne landbouw. Voor mij klinkt het bijna arrogant om gewasbeschermingsmiddelen weg te houden bij Afrikaanse boeren. Ik zeg niet dat Afrikaanse boeren massaal naar de chemie moeten grijpen. Geïntegreerde oplossingen werken aan optimale combinaties van technologieën voor de korte en voor de lange(re) termijn en houden rekening van lokale omstandigheden.

 

In Kenia wordt de toelating van gewasbeschermingsmiddelen gereguleerd door het KEPHIS. Internationale programma’s, waar de Nederlandse toelatingsautoriteit Ctgb ook aan deelneemt, geven cursussen aan KEPHIS-medewerkers om hun expertise te vergroten en hun registratieproces te verbeteren. Daarnaast geven verschillende organisaties (waaronder Bayer) trainingen aan boeren om verantwoord om te gaan met gewasbeschermingsmiddelen. Voor mij is dit de weg vooruit: anderen niet vertellen wat ze wel of niet moeten doen, maar hen het gereedschap en kennis aanreiken om hun eigen oordeel te vellen.

Christy van Beek, sustainability lead Bayer Crop Science